Przedmiotem zainteresowań Novaka jest życie małych dalmatyńskich i wyspiarskich miasteczek, których atmosferę potrafi doskonale oddać, wprowadzając m.in. dialekt miejscowy, bogaty we włoskie naleciałości i wpływy dialektu weneckiego. Powieść Mirra, kadzidło i złoto została uznana w Jugosławii za jedną z najwybitniejszych pozycji roku 1968. Slobodan Novak (1924-) należy do największych współczesnych pisarzy chorwackich. W swojej prozie rozliczył się z ideologią, mitami, złudzeniami i z własną przeszłością. Nie są mu obce takie cechy, jak odwaga, samokrytycyzm, „ascetyczne skupienie”. Dzieciństwo i wczesną młodość spędził na wyspie Rab, także teraz mieszka na Rabie i w Zagrzebiu. Ukończył studia filologiczne, pracował jako redaktor w czasopismach kulturalnych i wydawnictwach. Debiutował w 1947 r. jako poeta, pisywał felietony i krytyki, słuchowiska radiowe i dramaty, by ostatecznie poświęcić się prozie. Wydał kilka tomów opowiadań i nowel, m.in. Izgubljeni zavičaj (1955, polski tytuł Już nie u siebie) i Trvdi grad (1961). W 1968 r. ukazała się jego powieść Mirra, kadzidło i złoto, uznana za jedną z najlepszych w powojennej Jugosławii. Sprawy wyspiarskie tworzą w niej pomniejszony obraz całej naszej rzeczywistości, a ciepły humor sytuacyjny i słowny łagodzi drapieżnie krytyczne spojrzenie moralisty. Przedstawiając mikrokosmos wyspy Rab, wprowadził ją na mapę znanych terenów literackich świata. Podobnie przedstawia się sprawa z Dziennikiem pozapokładowym (1977), na który składają się trzy opowiadania tworzące powieściową całość. Akcja, jak w niemal wszystkich utworach Novaka, rozgrywa się na rodzinnej wyspie Rab. Dotychczas w Polsce ukazały się trzy książki Slobodana Novaka (Mirra, kadzidło i złoto, 1971; Dziennik pozapokładowy, 1979; Już nie u siebie, 1990; Pogodzenie, 2006), wszystkie nakładem Państwowego Instytutu Wydawniczegoo