MAGDALENA ZAWADA z domu Łukaszek urodziła się 11 grudnia 1914 roku w chłopskiej rodzinie Karola i Weroniki Łukaszek w malowniczej Jeleśni u stóp Pilska i prawie całe życie związała z Żywiecczyzną. Od kolebki otaczało ja piękno gór, a ona tej ziemi swoim talentem poetyckim spłacała dług za radość doznań, głębię poznania, zanurzenie w pracę. W miejscu urodzenia ukończyła 6 klas szkoły powszechnej, klasę 7- w Żywcu, gdzie także w 1936r. ukończyła Seminarium Nauczycielskie. Pasjonowała się poezją. Zaczynała, jak wielu młodych- jeszcze w Seminarium Nauczycielskim. Jako poetka debiutowała w 1935r. wierszem „Nad Morskie Oko”, zamieszczonym w „Orlim locie”. Później nastąpiła dłuższa przerwa w publikacji wierszy. Jej przedwojenny dorobek literacki spłonął w czasie działań wojennych W 1937r. wyszła za mąż za leśnika- Karola Zawadę. Nie mogła otrzymać pracy. Po wojnie podjęła pracę nauczycielską w Szkole Podstawowej w Soli. Pisała wiersze, które młodzież recytowała na różnych uroczystościach. Przeniosła się z rodziną do Jeleśni, gdyż mąż został nadleśniczym Nadleśnictwa Jeleśnia. Uczyła w Szkole Podstawowej Nr 2. W 1958r. ukończyła Seminarium Nauczycielskie w Katowicach, na kierunku rysunek i prace ręczne; w 1964 roku Seminarium Nauczycielskie w Krakowie w zakresie filologii polskiej. Następnie rozpoczęła studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie, które kończyła w 1964 r. z tytułem magistra filologii polskiej. Po 34 latach pracy w 1974 r. przeszła na emeryturę i całkowicie poświęciła się twórczości pisarskiej i malarskiej.